Nieuws en blogs

Even stretchen met Naomi

Misschien ga je elke week trouw naar dezelfde docent of laat je je steeds verrassen. Hoe dan ook, dit is de plek waar je onze docenten nog iets beter kunt leren kennen. Maak deze keer kennis met Naomi, over yoga met een peuter, in het buitenland wonen en hoe een community je kan helpen. 

Hi Naomi, leden die al langer lid zijn kennen je natuurlijk wel, máár we hebben ook heel wat nieuwe leden en die kennen je nog niet, dus wil je jezelf misschien even voorstellen?
Hi! Ja natuurlijk en fijn dat jullie meelezen. Mijn naam is Naomi Nieuwkerk en ik geef les bij Helder yoga vanaf de opening! Ik heb een achtergrond in dans, een grote liefde voor beweging en met de jaren ook steeds meer waardering voor stilte (iets met leeftijd.. ;)). Na een chronische blessure moest ik dansen helaas achter mij laten, een nieuw pad of zelfs een nieuwe identiteit zoeken, wat mij tijdens het herstel van operaties bij yoga bracht. Alhoewel ik dat in het begin niks vond, ben ik het stap voor stap gaan leren waarderen, op verschillende vlakken. Toen ik voelde dat ik hier echt mee verder wilde, besloot ik naar India te gaan voor een docentenopleiding. En vanaf dat moment ben ik bezig met mij te verdiepen in yoga, op en naast de mat.

Lesgeven is iets wat ik heel graag doe. Naast de energie die ik mag overdragen, mijn dagelijkse overpeinzingen en de werking van het lichaam, krijg ik ook zoveel terug. De sociale interactie met iedereen die de studio binnenkomt, daar houd ik van. Je leert mensen steeds beter kennen, wat mij als docent ook kan helpen in de begeleiding op de mat.

Je bent nu een jaar geleden met je vriend en zoontje een heel groot avontuur aangegaan en voor ruim een jaar naar Java verhuisd. Hoe bevalt het je? En zijn er dingen die je hebt gedaan om je te helpen landen in Indonesië? Wat zijn de verschillen qua manier van leven tussen Nederland en Indonesië? En zijn er lessen die je hebt geleerd die je mee neemt naar Nederland en waar onze lezers wellicht ook iets aan hebben?
Ja wat een avontuur! En we vinden het fantastisch! De vrijheid, de mooie reizen die we hebben mogen maken, de mensen die we leren kennen, het rustige tempo en het samenzijn. Natuurlijk met ups en downs, het is geen picture-perfect. We wilden voor een tijd in het buitenland wonen, om te ervaren hoe dat zou zijn. Niet alleen om te reizen, maar om echt ergens anders te wonen, de mensen en de cultuur te leren kennen. Indonesië was voor ons een logische keuze, de ouders van mijn vriend komen uit Indonesië en ikzelf vind het een heel fijn land. We hebben gekozen voor Jakarta, vanwege familie, maar ook om uit de toeristische gebieden te zijn en mee te kunnen gaan in het dagelijks leven.

Om in een nieuwe omgeving te landen, ga ik altijd op zoek naar een plaatselijke yogastudio, om een community te vinden. Mensen die hetzelfde denken of dezelfde interesses hebben, kunnen je helpen een gevoel van thuis te creëren.

Het was natuurlijk wel wennen in zo’n grote stad waar we nog op zoek moesten naar een appartementje, waar je je omgeving niet kent zoals je gewend bent en je als gezin je draai moet vinden. Alles is anders. Waar we in Nederland gewend waren om de fiets te pakken en daarmee alle vrijheid te hebben, gaat hier alles met de auto of scooter. Het verkeer is onwijs chaotisch en je staat altijd vast. Maar daar leer je mee om te gaan. De eetcultuur hier is veel gezelliger dan in Nederland, mensen koken weinig thuis, maar halen eten bij kraampjes op straat. Vaak eten ze het ook op straat op, zittend of hurkend (zoals voor veel westerlingen geen optie is ;)). Waar je ook komt, je krijgt altijd eten aangeboden. De mensen zijn over het algemeen zoveel vriendelijker dan in Nederland, zoals ik ook in de intro van de nieuwsbrief van april schreef. Natuurlijk generaliseer ik daarmee, maar het is wel onze ervaring en die ervaring hoor ik bij veel mensen terug. Dat is iets wat ik graag meeneem naar Nederland. Ik maak altijd graag een praatje, ook met onbekende mensen, maar ik merkte dat ik soms ook harder werd in Nederland. Blik naar beneden, geen zin om contact te maken. Terwijl dat juist het verschil kan maken, voor jezelf of misschien voor de ander. Want je weet nooit wat iemands verhaal is, of simpelweg wat voor dag diegene achter de rug heeft.

En iets anders, wat ik zoveel meer ben gaan waarderen en graag wil vasthouden bij terugkomst, is het tempo van het leven. Dat ligt hier veel trager. Santai-santai noemen ze dat hier, relax met de tijd omgaan en leren om dingen te laten zijn. Waarom hebben we altijd haast?

Je creëert nu maandelijks deze nieuwsbrief en schrijft voor iedere uitgave een mooie intro-tekst die ik met veel plezier lees. Waar haal je je inspiratie vandaan?
Dank je wel, dat is leuk om te lezen! De inspiratie komt eigenlijk gewoon uit het dagelijks leven. Als je alert bent op wat er om je heen gebeurt door af en toe stil te staan, te kijken, te luisteren en in je op te nemen, gebeuren er zoveel dingen die je niet merkt als je altijd ‘aan’ staat en doorgaat. Het zijn soms hele kleine of specifieke dingen die ik interessant vind. Ik maak er een vertaalslag van in mijn hoofd, ofwel naar mijn eigen situatie: hoe landt dit bij mij, wat zou ik doen, heb ik hier een mening over ofwel naar de buitenwereld: hoe werkt dit op grotere schaal, is dit iets wat ik veel zie gebeuren om mij heen of is het iets wat in de maatschappij afspeelt, wat zouden we gezamenlijk hiermee kunnen doen?

Je hebt een zoontje van 2 en hoewel het natuurlijk de allerliefste is, neemt hij vast ook veel van je aandacht in beslag. Nu ken ik jou als een yogi die heel graag op haar matje stapt. Lukt dat je nog? Zo ja, hoe doe je dat én heb je tips voor onze lezers hoe je je yoga-beoefening kunt blijven doen met jonge kinderen?
Haha ja, uiteraard is hij de allerliefste, maar hij is ook intens op deze leeftijd! Hij heeft evenveel energie als ik altijd had als kind en hetzelfde temperament (wat ik vaak terug hoor van mijn ouders ;)). Dat maakt het inderdaad een stuk lastiger om mijn geliefde practice te beoefenen zoals ik graag deed voordat ik zwanger werd. Ik kan wel zeggen dat mijn practice veranderd is. Waar ik normaal mijn bed uit meteen mijn mat op rolde, gaat dat nu niet meer. Ezra is een vroege vogel en wil om 6.00u meteen aan de slag met zijn treinbaan. Wat ik wel steeds beter leer, is om mijn mat gewoon ernaast uit te rollen. Alhoewel het niet dezelfde manier zal zijn als ik voorheen deed, het mag ook samen komen. Ik wil juist dat hij ziet wat ik graag doe. En gelukkig vindt hij het ook heel leuk als we samen vliegtuigje spelen op de mat. Als hij mijn mat uitgerold in de kamer ziet liggen, rent hij er nu zelf heen om in downdog te gaan staan en dan trots te roepen ‘mama lihat!’ (kijk!).

Los daarvan probeer ik natuurlijk ook de tijd te gebruiken wanneer hij op het kinderdagverblijf is of ligt te slapen. Als het kan, vind ik het ook fijn om een les te volgen buiten de deur, om er echt even helemaal uit te zijn. Qua energie stap ik het liefst in de ochtend op de mat, maar soms is het gewoon even niet anders. Dan is dat wat het is, of je kiest ervoor om het niet te doen. En spijt heb ik nooit als ik dan toch de mat op ga, ook al ben ik moe of voel ik weinig zin. Want het mooie van yoga is, dat je zelf in controle bent van wat je doet. Ik kan mijn eigen houdingen kiezen, de volgorde, de snelheid en de intensiteit. Dus als ik maar 15 minuten heb en besluit om die te gebruiken voor ofwel alleen maar Zonnegroeten ofwel legs up the wall ofwel een moment van zitten en ademhalen, dan is dat ‘mijn yoga’ van dat moment. Met andere woorden: ik zou ouders van jonge kinderen aanraden om flexibel te zijn. Kijk naar je kind en zie hoe makkelijk zij zich aanpassen. Ezra heeft het afgelopen jaar op zoveel verschillende plekken tijdelijk gewoond, steeds een nieuw bedje en een andere omgeving en hij vond het altijd weer leuk om te verkennen. Dus verken je nieuwe situatie, je hoeft niet een heel uur op je mat te staan om een geslaagde practice te hebben. En als je kind(eren) ouder worden, zul je uiteindelijk ook weer wat meer tijd voor jezelf hebben.

Nu heb ik uit betrouwbare bron vernomen dat je binnenkort weer terugkomt naar Nederland? Waar kijk je het meeste naar uit in Nederland? En wat ga je het meeste missen uit Indonesië?
Ja, klopt, dat gaat echt even wennen zijn! Ik kijk er uiteraard onwijs naar uit mijn familie en vrienden weer te zien, te kunnen knuffelen en zonder schermpjes te kunnen kletsen. En ik kijk er ook zo naar uit om weer te fietsen door de duinen, deze keer met Ezra achterop, de wind door mijn haren te voelen en het uitgestrekte gevoel van het strand en de zee weer te ervaren. Gelukkig hebben we die hier in Azië ook heel veel mogen zien, maar terug in de mooiste stad achter de duinen, voelt dat altijd een beetje anders! En terug in de vertrouwde studio’s, daar heb ik ook weer veel zin in. Delen en ontvangen op de mat, een community blijven bouwen.

Alles heeft een keerzijde. De mensen, de eetcultuur, het reizen en de mooie landschappen, de stilte en de relaxheid van Indonesië ga ik wel onwijs missen. Maar het blijft altijd een tweede thuis :).

Wanneer je terug bent ga je bij ons beginnen met het geven van zwangerschapsyoga? Kun je ons vertellen wat het verschil is tussen zwangerschapsyoga en gewone yoga? En kan je in elke fase van je zwangerschap deelnemen aan deze lessen?
JA! Ik vind dit zo’n bijzondere fase van het leven die een vrouw mee kan maken, als ze dat wilt uiteraard. Tijdens deze fase vragen je lichaam en geest om iets anders dan we in de gebruikelijke lessen kunnen bieden, omdat we daar niet specifiek op begeleiden in een grotere groep. Vrouwen zijn in principe vanaf het eerste trimester al welkom, maar vaak (helaas niet altijd) voelen vrouwen zich vanaf week 12 wat energieker en kan dat een fijn moment zijn om te starten. Daarvoor is het vaak een rollercoaster aan hormonen, het wennen aan het idee van een kindje en een veranderend lichaam.

Het verschil zit hem o.a. in de houdingen. Bepaalde houdingen zijn, vooral vanaf het tweede trimester, niet meer prettig, zoals op je buik liggen. Ook grote stretches over de voorkant van je bovenlichaam (zoals backbends) worden minder prettig, omdat er al veel rek ontstaat door het groeien van je buik. Je kunt ook last hebben van misselijkheid of andere zwangerschapsgerelateerde klachten, zoals verminderde energie of bekkenpijn. Ook hiermee ben je trouwens welkom in de les. Ik vind het belangrijk een kleine community te bouwen voor en met vrouwen die dezelfde fase doorgaan. Dat zij steun kunnen vinden bij elkaar en ondertussen een gezond lichaam behouden door te blijven bewegen en een rustige geest door tijd te nemen voor haarzelf. Dat betekent geen thee-kransje, we bewegen, doen ademhalings-oefeningen en zoeken de ontspanning op. Ik heb er veel zin in om weer te starten!

En dan de laatste vraag, of eigenlijk zijn het er twee; wat is jouw favoriete yogahouding en welke houding sla je het liefste over en waarom?
Haha leuke vraag! Hmm, mag ik twee favoriete houdingen benoemen? Op dit moment zijn dat:
- Wind-relieving pose (liggend op je rug en één been intrekken naar je borst, vervolgens wisselen van kant). Ik vind dit zo’n fijne houding, omdat ik kan gaan liggen op de grond en direct spanning van me af kan laten glijden. De houding werkt voor mij heel grondend en het geeft ondertussen een heerlijke stretch op de voorkant van de heup, die door het vele zitten in onze maatschappij, constant in gebogen houding is.
- Hero pose met focus op de ademhaling: de houding geeft een fijne stretch op mijn enkels (of de tenen als je die onder krult) en het is makkelijk om je rug mooi recht te maken en je core te controleren. Als ik éénmaal lekker zit, focus ik op mijn ademhaling. Voorheen had ik hier de rust niet voor of vond ik dat ik altijd iets fysieks moest doen om productief te zijn. Van mijn vader heb ik al op jonge leeftijd geleerd dat de ademhaling je kan helpen om rustig te worden in stressvolle situaties of bij paniek. Toen vond ik dat lastig te begrijpen, nu kan ik niet wachten om dat door te geven aan mijn zoontje.

Die houding die ik liever oversla, of een haat-liefde-verhouding mee heb, dat zijn grote backbends, zoals one legged king pigeon pose (pigeon pose, waarbij je de voet van je uitgestrekte been vast pakt). Ik merk dat mijn lijf veranderd is na de zwangerschap en ik op bepaalde plekken minder flexibel ben. Backbends gaan mij minder makkelijk af dan voorheen, wat niet erg is, maar soms is dat wel gewoon confronterend. Als ik goed warm ben na een fysieke practice, kan het wel een hele fijne opening zijn en geeft het mij energie.

Eén ding om mee af te sluiten, als je er nog bij bent ondertussen. Wat ik graag deel met iedereen, zoals ik steeds beter leer in het leven, op en naast de mat: it’s a practice!

Lees meer via Naomi's website en volg haar avonturen hier.
Beeld: Eimer Peters