Nieuws en blogs

We zijn goed in geven en iedereen doet dat op zijn eigen manier. We zorgen, regelen, delen, dragen. We geven tijd, aandacht, ruimte, liefde. Maar als de rollen omdraaien, en wij iets mogen ontvangen, dan stokt er iets.

Een compliment?
“Och, nee joh, dit oude ding”.
Een helpende hand?
“Laat maar, ik doe het zelf wel even.”
Een moment stilte?
“Ja, maar ik moet nog dit doen, en dan dat nog.”

Het lijkt zo eenvoudig, iets aannemen. Maar écht ontvangen, zonder verkramping, zonder verontschuldiging, zonder het direct terug te willen geven, vinden veel mensen, waaronder ikzelf, heel lastig. En dat is jammer want goed kunnen ontvangen is ontzettend helend. We hebben het nodig, misschien nu wel meer dan ooit.

Waarom is onvoorwaardelijk ontvangen zo lastig?
Onvoorwaardelijk ontvangen betekent: iets aannemen zonder dat je er iets tegenover hoeft te zetten. Geen wederdienst. Geen verontschuldiging. Alleen maar: “Dank je wel.”
Dat klinkt eenvoudig, maar voor veel van ons is het dat niet. We zijn het simpelweg verleerd. We leven in een maatschappij die sterk individualistisch is geworden. De vanzelfsprekende gemeenschap waarin geven en ontvangen in balans waren, is grotendeels verdwenen. In plaats daarvan hebben we geleerd: regel het zelf. Red jezelf. Wees onafhankelijk. Ga maar eens na: Wanneer heb je voor het laatst écht iets ontvangen? Met open handen. Zonder uitleg. Zonder terug te geven. Wanneer zei je voor het laatst gewoon “Dank je wel” als iemand je een compliment gaf, zonder het kleiner te maken, zonder het terug te kaatsen?

Als ik naar mezelf kijk: ik begin pas sinds kort weer te leren om om hulp te vragen. Lange tijd wilde ik alles zelf doen. Niet omdat ik zo stoer ben, maar omdat het me een gevoel van controle gaf. Van veiligheid. Dan ben ik niet afhankelijk, dacht ik. Dan red ik me wel. En dat klopt, ik red me prima. Maar het zit me soms ook in de weg. Want ergens diep vanbinnen geloof ik nog steeds dat ik iets moet verdienen voor ik mag ontvangen. Dat ik eerst genoeg moet geven, genoeg presteren, genoeg ‘goed doen’ vóór ik iets mag aannemen.

Maar wat als dat niet klopt?
Wat als ontvangen ook een daad van moed is?
Een oefening in vertrouwen?
Wat als je niets hoeft te bewijzen om welkom te zijn?

Maar er zijn meer redenen waarom ontvangen zo ingewikkeld voelt:

• We hebben geleerd dat geven goed is, en ontvangen… egoïstisch.
• Dat je iets moet verdienen voor je het mag aannemen.
• Dat je kwetsbaar bent als je iets ontvangt.
• En in een wereld waarin alles snel moet is er nauwelijks ruimte voor stilte, pauze, openheid.

Onvoorwaardelijk ontvangen vraagt precies het tegenovergestelde van wat we gewend zijn: vertraging, aanwezigheid, overgave.
Ontvangen heeft ook een diepere laag: het is jezelf openstellen voor het leven zelf. Voor steun, liefde, inzichten, rust, zonder dat je daar eerst iets voor hoeft te presteren.

Ontvangen vraagt vertrouwen.
Toelaten.
Loslaten van controle.
En misschien wel het moeilijkste van alles: erkennen dat je iets nodig hebt.
En dat je het niet allemaal alleen hoeft te doen.

Ontvangen begint bij ruimte maken. In je planning, in je lijf, in je adem. Het is het toelaten van wat er al is. Zonder iets te hoeven doen.

Het kan iets kleins zijn:

• De zon die even op je gezicht valt
• Iemand die “wat fijn dat je er bent” zegt
• Die ene uitademing dieper dan normaal

Oefenen in ontvangen
Gelukkig kun je het oefenen op een zachte en vriendelijke manier. Niet als een nieuw project, maar als een uitnodiging aan jezelf.

Een paar suggesties om te beginnen:

• Adem bewust in. Laat je buik uitzetten. Laat toe.
• Zeg "dankjewel" als iemand je iets geeft, zonder iets terug te doen. Hoe voelt dat? 
• Vraag hulp. Begin klein.
• Zit stil. Echt stil. Geen input. Gewoon zitten. Ontvang dit moment.
• Leg een hand op je hart en voel: je bent hier. Je leeft. Je mag er zijn.

En op de mat?
Elke keer dat jij op je rug ligt in savasana, ben je aan het oefenen in ontvangen.
Elke keer dat je lichaam zakt in een houding en je niet meer ‘doet’, maar gewoon bent, dan oefen je. En elke traan die opkomt en er mag zijn, is een teken dat iets binnenkomt. Dat jij jezelf toestaat om geraakt te worden.

Een uitnodiging
Kijk vandaag eens:
Wat mag jij ontvangen?
Een moment rust? Een glimlach? Een stilte? Een omhelzing?

Misschien voel je eerst wat weerstand. Dat is oké.
Ontvangen is kwetsbaar werk. Maar het brengt je dichter bij jezelf. En als het lukt, al is het maar even, dan weet je het weer: je hoeft niet alleen te geven, je mag ook ontvangen.

Gewoon, omdat je er bent!


Fotografie: Solid Gold Stories